Nie planowałam kupna tej książki. Tym bardziej, że w tym miesiącu już wyczerpałam limit i finanse powinny poczekać, aż skorzystam z poprzednich tytułów. Zaczęło się jednak od ciekawego wywiadu w Neewsweeku, jaki Renata Kim przeprowadziła z Agatą Tuszyńską, autorką książki ,,Oskarżona: Wiera Gran” (Wydawnictwo Literackie, Kraków 2010).

Kiedy pisała biografię Wiery Gran, pieśniarki z warszawskiego getta, nie przypuszczała, że z jej powodu trzy lata później stanie przed sądem. Oskarżona przez rodzinę Władysława Szpilmana. Wyrok zapadnie prawdopodobnie we wrześniu.

Dyskusja na Facebooku okazała się jednak tak zażarta, że nie tylko kupiłam książkę Agaty Tuszyńskiej, ale zebrałam wiele różnych wypowiedzi na temat Wiery Gran i kontrowersji wokół jej osoby, głównie związanych z osobą Władysława Szpilmana, choć nie tylko. Jeszcze o tym napiszę. Na razie zdobywam wiedzę na ten bardzo ciekawy temat – studiuję wywiady i kompletuję literaturę.

Film Romana Polańskiego „Pianista” znam już od dawna. Zamierzam też przeczytać książkę pod tym tytułem.

Od kolegi dostałam odbitkę kserograficzną jeszcze starszego wątku tej historii: książki „Sztafeta oszczerców. Autobiografia śpiewaczki”, wydanej w 1980 roku w Paryżu sumptem Autorki, Wiery Gran. W książce Agaty Tuszyńskiej Wiera Gran jest starsza o prawie 30 lat – co w tym przypadku znaczyło bardzo wiele.

Wiera Gran urodziła się 20 kwietnia 1916 roku. Zmarła w 2007 roku, mając ponad 89 lat.
W 1980 roku, pisząc autobiografię, miała lat 64 i sprawny umysł. Musiałam więc zacząć od jej autobiografii…

Ciąg dalszy nastąpi bez wątpienia…